Επιστολή - φωτιά κατά της ''ναζιστικής παραφροσύνης'' που εσφαγίασε στις 10 Ιουνιου 1944 την Μαρτυρική κωμόπολη του Διστόμου Βοιωτίας έστειλε στον Δήμαρχο κ. Γιάννη Πατσαντάρα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με αφορμη την μαύρη επέτειο της Σφαγής αύριο Κυριακή.
Παράλληλα ο Πατριάρχης επικρίνει το Δικαστήριο της Χάγης για την απόφασή του ''μεταφέρον τήν διαπραγμάτευσιν τής υποθέσεως και την συναφή διεκδίκηση τών άποζημιώσεων εις κρατικόν έπίπεδον'' για τους 218 σφαγιασθέντες, ενώ καλεί ουσιαστικά την Γερμανία να προχωρήσει...
εκ των υστέρων σε εμπρακτη επανόρθωση και επίδειξη μεταμέλειας για τα θύματα της ''Ναζιστικής παραφροσύνης"
Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου :
"Τω Έντιμοτάτω κυρίω Ιωάννη Πατσαντάρα, Δημάρχω Διστόμου, Αράχωβας και Αντίκυρας, τέκνω της ημών Μετριότητος εν Κυρίω άγαπητώ, χάριν και είρήνην παρά Θεού.
Αδυνατούντες να παραστώμεν προσωπικώς εις την τέλεσιν τοϋ ίεροϋ μνημοσύνου ύπέρ των συντοπιτών σας, θυμάτων της Ναζιστικής παραφροσύνης, άποστέλλομεν εις υμάς την παρούσαν έπιστολήν εις ένδειξιν συμμετοχής, ημών τε και της Μητρός Εκκλησίας, άφ' ενός μεν εις το πένθος σας δια το άποτρόπαιον γεγονός της σφαγής των κατοίκων και καταστροφής τοΰ χωρίου, άφ' έτερου δε εις την έκφρασιν των φιλειρηνικών σας αισθημάτων.
Λυπούμεθα βαθέως, διότι το Διεθνές Δικαστήριον της Χάγης, άπεγοήτευσε δια της αποφάσεως του τας προσδοκίας σας, ως και τοΰ πεπολιτισμένου κόσμου εν γένει, κωλυσιεργούν εις την άναγνώρισιν τοΰ δικαίου των θυμάτων και μεταφέρον την διαπραγμάτευσιν της υποθέσεως και την συναφή διεκδίκηση των άποζημιώσεων εις κρατικόν έπίπεδον.
Ο σεβασμός των άνθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως δε του δικαιώματος της ζωής, συνδεόμενος αμέσως προς την πνευματικήν καλλιέργειαν και εύαισθησίαν, είναι ουσιαστική προϋπόθεσις οιασδήποτε πολιτιστικής αναπτύξεως, άλλως η θρυλουμένη τεχνολογική πρόοδος έκτροχιάζεται εις βάσανον άντί εξυπηρετήσεως δια την άνθρωπότητα, διότι, όπως ήδη ο άρχαίος φιλόσοφος Πλάτων παρετήρησε, «πάσα έπιστήμη χωριζόμενη αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται».
Ως άνθρωποι, βεβαίως, πάντες σφάλλομεν. Η άναγνώρισις όμως των σφαλμάτων και η κατά το μέτρον του δυνατού έπανόρθωσίς των συνιστά ύποχρέωσιν παντός άξιου του ονόματος του άνθρωπου. Πολλώ δε μάλλον, όταν εις περιόδους έντάσεων και άντιπαραθέσεων προκαλώνται ου μόνον ύλικαί φθοραί, άλλά και άπώλεια της ζωής συνανθρώπων μας, πρέπει, έστω και εκ των ύστέρων, να έπιδεικνύηται έμπράκτως η μεταμέλεια των άδικησάντων, ώστε να δίευκολύνηται η συμφιλίωσις και η προαγωγή τοϋ κλίματος συναδελφώσεως μεταξύ άτόμων και κοινωνικών ομάδων.
Ο Ελληνικός λαός ύπήρξεν ανέκαθεν φιλειρηνικός, χωρίς βεβαίως τούτο να σημαίνη ότι επέδειξε και ήττοπάθειαν η διάθεσιν να απεμπόληση το δικαίωμά του να ζη έλευθέρως, ρυθμίζων τα του οίκου του άφ' εαυτού και συνεργαζόμενος μετά παντός προσώπου η έθνους άνταποκρινομένου εις τας καλής θελήσεως ενεργείας του, διο και εύχόμεθα και προσευχόμεθα, το Δίστομον να άποτελέση άφετηρίαν πρωτοβουλιών ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των λαών.
Η δε χάρις, το άπειρον έλεος και η δικαιοσύνη τοϋ Κυρίου και Θεού ήμών".
Αδυνατούντες να παραστώμεν προσωπικώς εις την τέλεσιν τοϋ ίεροϋ μνημοσύνου ύπέρ των συντοπιτών σας, θυμάτων της Ναζιστικής παραφροσύνης, άποστέλλομεν εις υμάς την παρούσαν έπιστολήν εις ένδειξιν συμμετοχής, ημών τε και της Μητρός Εκκλησίας, άφ' ενός μεν εις το πένθος σας δια το άποτρόπαιον γεγονός της σφαγής των κατοίκων και καταστροφής τοΰ χωρίου, άφ' έτερου δε εις την έκφρασιν των φιλειρηνικών σας αισθημάτων.
Λυπούμεθα βαθέως, διότι το Διεθνές Δικαστήριον της Χάγης, άπεγοήτευσε δια της αποφάσεως του τας προσδοκίας σας, ως και τοΰ πεπολιτισμένου κόσμου εν γένει, κωλυσιεργούν εις την άναγνώρισιν τοΰ δικαίου των θυμάτων και μεταφέρον την διαπραγμάτευσιν της υποθέσεως και την συναφή διεκδίκηση των άποζημιώσεων εις κρατικόν έπίπεδον.
Ο σεβασμός των άνθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως δε του δικαιώματος της ζωής, συνδεόμενος αμέσως προς την πνευματικήν καλλιέργειαν και εύαισθησίαν, είναι ουσιαστική προϋπόθεσις οιασδήποτε πολιτιστικής αναπτύξεως, άλλως η θρυλουμένη τεχνολογική πρόοδος έκτροχιάζεται εις βάσανον άντί εξυπηρετήσεως δια την άνθρωπότητα, διότι, όπως ήδη ο άρχαίος φιλόσοφος Πλάτων παρετήρησε, «πάσα έπιστήμη χωριζόμενη αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται».
Ως άνθρωποι, βεβαίως, πάντες σφάλλομεν. Η άναγνώρισις όμως των σφαλμάτων και η κατά το μέτρον του δυνατού έπανόρθωσίς των συνιστά ύποχρέωσιν παντός άξιου του ονόματος του άνθρωπου. Πολλώ δε μάλλον, όταν εις περιόδους έντάσεων και άντιπαραθέσεων προκαλώνται ου μόνον ύλικαί φθοραί, άλλά και άπώλεια της ζωής συνανθρώπων μας, πρέπει, έστω και εκ των ύστέρων, να έπιδεικνύηται έμπράκτως η μεταμέλεια των άδικησάντων, ώστε να δίευκολύνηται η συμφιλίωσις και η προαγωγή τοϋ κλίματος συναδελφώσεως μεταξύ άτόμων και κοινωνικών ομάδων.
Ο Ελληνικός λαός ύπήρξεν ανέκαθεν φιλειρηνικός, χωρίς βεβαίως τούτο να σημαίνη ότι επέδειξε και ήττοπάθειαν η διάθεσιν να απεμπόληση το δικαίωμά του να ζη έλευθέρως, ρυθμίζων τα του οίκου του άφ' εαυτού και συνεργαζόμενος μετά παντός προσώπου η έθνους άνταποκρινομένου εις τας καλής θελήσεως ενεργείας του, διο και εύχόμεθα και προσευχόμεθα, το Δίστομον να άποτελέση άφετηρίαν πρωτοβουλιών ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των λαών.
Η δε χάρις, το άπειρον έλεος και η δικαιοσύνη τοϋ Κυρίου και Θεού ήμών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου